| Menu |
|---|
| Aktualności |
| O co tutaj chodzi? |
| Teoria |
| Klasyka |
| Statystyki portalu |
| Konkursy literackie |
| Port Anonimów |
| Wiersze |
| Nie klikaj tu! |
| Autorzy |
| Forum dyskusyjne |
| Loguj |
| Załóż konto |
Do przeglądania polecamy:
| Wiersz z listy autora o pseudonimie aryman |
| << Poprzedni wiersz tego autora Następny wiersz tego autora >> |
| Pokaż wszystkie wiersze tego autora Dodaj do ulubionych |
| dialog niezrównoważony |
| - zaczekam pójdziemy razem - nie trzeba idę tylko do domu - w takim razie odprowadzę cię donikąd gdzie ściany uprowadzają obrazy za cicho aby nie przyłapać ich na gorącym uczynku - przecież zapałka nie wystarczy wieczności - jeżeli jest las nie pomoże jeżeli nie nie warto spopielać - a obłokom nadal brak ciepła - a niech zdechną skoro i ja |
| Opublikowany: 30-11-2007 05:48 przez: aryman |
| Dodaj komentarz |
Właściciele serwisu nie odpowiadają za treść umieszczanych utworów i komentarzy. Wszelkie uwagi prosimy kierować bezpośrednio do ich autorów. Wszystkie utwory i komentarze zamieszczone na stronie podlegają ochronie. Zabrania się ich kopiowania, przetwarzania lub rozpowszechniania bez zgody autorów.
| Komentarze (5) |
| Zapis pomysłu nie podoba mi się. Jako czytelnik mam wrażenie że otrzymałem poszarpane słowa zdań, których w calości nigdy nie przeczytam. Wprawdzie zapis mają ratować myślniki, ale to za mało. Podmiot liryczny po przeżyciach gubi się sam w dialogu, tak jakby szantażował, bo sam nie potrafi znaleść ciepla, nie tylko dla siebie. Odczytuję to tak, jakby komuś brakowało umiejętnosci prowadzenia konwersacji z bliską sobie osobą. pozdrawiam |
| 01-12-2007 07:27 koktail [Link do komentarza] |
| Koktail - pozwolisz iz nie bede rozstrzygal za ciebie, twoich watpliwosci ... to, co napisalem zawiera w sobie tak prosty przekaz myslowy, dla mnie, iz nie uwierze aby mogl sprawic jakikolwiek problem dla umyslu wycwiczonego w odbieraniu przekazu lirycznego ... Askier - tak jak napisalem, chcialbym to zatrzymac ... takie klimaty , jak ten powyzej uchwycony powtarzaly mi sie wiele razy ... to, co gubi nasze pasje to nieumiejetnosc mowienia o nich tym samym jezykiem z ludzmi, na ktorych najbardziej nam zalezy ... Achillea - odrobina plomienia, z palacej sie zapalki, potrafi wyrwac z ciemnosci wiele ukrytych mrokiem konturow ... ale nie rozswietli zagadek nieskonczonosci, nawet gdybysmy podpalili caly las ... tylko zarysy, jak w szkicowniku malarza - slady mysli zakreslone weglem ... pozdrawiam was serdecznie i przepraszam iz tak malo czasu wam poswiecam ostatnio ale u mnie ostatnio tak, jak napisala Askier ... Andersen bez dlugo i szczesliwie ... |
| 01-12-2007 05:20 aryman [Link do komentarza] |
| a może /przecież zapałka nie wystraszy wieczności/ ale ogólnie fajny. przemyślany. świetny początek:) |
| 30-11-2007 21:34 achillea [Link do komentarza] |
| A czy nie powinno być: aby przyłapać je na gorącym uczynku? Umiesz zarażać smutkiem, trochę tu jak u Andersena, z magią, ale bez długo i szczęśliwie. Skoro i ja - odwet brany na milczącym świecie? Podoba mi sie, pozdrawiam. |
| 30-11-2007 14:39 askier1 [Link do komentarza] |
| dla mnie zamazany obraz. skoro i ja nie rozumiem tego zakonczenia. pozdrawiam. |
| 30-11-2007 11:48 koktail [Link do komentarza] |