| Menu |
|---|
| Aktualności |
| O co tutaj chodzi? |
| Teoria |
| Klasyka |
| Statystyki portalu |
| Konkursy literackie |
| Port Anonimów |
| Wiersze |
| Nie klikaj tu! |
| Autorzy |
| Forum dyskusyjne |
| Loguj |
| Załóż konto |
Do przeglądania polecamy:
| Wiersz z listy autora o pseudonimie aryman |
| << Poprzedni wiersz tego autora Następny wiersz tego autora >> |
| Pokaż wszystkie wiersze tego autora Dodaj do ulubionych |
| kuszenie (według adama styki) |
| jurkowi szymańskiemu, właścicielowi kuszenia piaskom mauretanii rozgłaszam cierń moich oczu czemu w ramiona wcierasz je skrycie jak źlebia dolin sękiem ramienia dźwigam lękliwie ku sobie kto szelest muślinów na ciele pożąda czy płacić cielcem, muzyką czy dworcem stanowić winien jednako dzień żegna mnie snem niedojrzałym weźmiesz mnie w swe ramiona dzień w noc się zmienia obudzę się w tobie czy trzeba mi jeszcze nastepnego innego wejrzenia |
| Opublikowany: 02-02-2008 08:46 przez: aryman |
| Dodaj komentarz |
Właściciele serwisu nie odpowiadają za treść umieszczanych utworów i komentarzy. Wszelkie uwagi prosimy kierować bezpośrednio do ich autorów. Wszystkie utwory i komentarze zamieszczone na stronie podlegają ochronie. Zabrania się ich kopiowania, przetwarzania lub rozpowszechniania bez zgody autorów.
| Komentarze (5) |
| A jak ja, starałem się bronić prostego przekazu wiersza "balet na wieki wieków" dostałem baty... Tu się ciężko czyta, jak czśsto teksty arymana, chociaż interpretacja może sprawić przyjemność ( tak nie do końca!!!) pozdrawiam. |
| 11-02-2008 20:34 koktail [Link do komentarza] |
| Autor wiersza, do tej pory anonimowy, został ujawniony. Zapraszamy do publikacji kolejnych komentarzy :-) |
| 11-02-2008 09:00 Przypominajka [Link do komentarza] |
| mysle, ze uwagi warsztatowe Zgryźźki moga wniesc pewien ład liryczny, chociaz na calosc, zapewne, sklada sie rowniez interpretacja liryczna obrazu Adama Styki czyli mozliwosc obcowania z tym dzielem ... dla mnie jest to rodzaj wypowiedzi tworczej, ktora nie potrafi istniec samoistnie bez swojego odniesienia albo tez wnosi pełnię metaforyczna dopiero w zetknieciu sie z tworzywem, ktore je zainspirowalo ... to tak jak kochac cos w ogole a pozniej odnalezc ten kokretny obiekt adoracji ... pozdrawiam |
| 03-02-2008 19:45 aryman [Link do komentarza] |
| p.s. Z ciekawości starałam się rozpracować tę sekwencję. kto szelestu muślinów na ciele pożąda czy płacić cielcem, muzyką czy dworcem stanowić winien czy chodzi o to, że [Ten] kto pożąda na ciele szelestu muślinów, powinien stanowić, czy płacić cielcem, muzyką czy dworcem ? [Ten] stanowić winien, czy płacić cielcem, muzyką czy dworcem, kto szelestu muślinów na ciele pożąda? Szyk, wbrew pozorom, mocno modyfikuje sensy. Poza tym: komu płacić? Dla kogo stanowić? ------ Jeżeli ma być jednak szelest, nie szelestu - to ja się wtedy poddaję jako tropicielka, bo po swojemu znowu bym się rozgadała i po drodze fiksowała od nadmiaru możliwości interpretacyjnych:-). Szyk tej części otwiera w takim wariancie łączenia logiczne, od których tylko karuzela w jednym miejscu zamiast ścieżek dokądś. Między innymi Roland Barthes mówi, że dobra wypowiedź (literacka) to taka, w której miejsce każdego słowa jest zrozumiałe dla odbiorcy. Wiadomo, dlaczego słowo jest w ogóle, po co jest własnie tam, gdzie jest i co znaczy dla całości tekstu. Tu być może taka czytelność istnieje dla autora. Dla czytelnika - jej nie ma. Słowa chyba mają wyrażać pewien stan kosztem potrzeb i praw tekstu. |
| 03-02-2008 09:55 .zgrizzly [Link do komentarza] |
| Niekonsekwencja składni i metaforyki rozwłócza (że tak powiem;P) sens. ------------- Np. tu: rozgłaszam cierń moich oczu Właściwie wystarczyłoby dać ciernie, żeby zmniejszyć dysonans między znaczeniem słów i wynikającą z nich rzeczywistością; między dosłownością a niedosłownością płynącą przecież dopiero z dosłowności. Bo wtedy ciernie mogłyby oznaczać źrenice i zniknęłaby dziwolągowatość z obrazowania, choć zachowałby się sens metaforyczny. rozgłaszam ciernie moich oczu A tak, z liczbą pojedynczą, rodzi się jakaś zdziczała mokra miazga, formująca się z trudem w cierń, w dodatku z dala od peela. Po co? -------------- Wcieranie w ramiona ciernia z białka pochodzącego z dwóch gałek ocznych, a może gałek ocznych odciernionych (wcierasz je) też jakoś mnie nie przekonuje. ------------ Tu: kto szelest muślinów na ciele pożąda gramatyka wprowadza mylącą wieloznaczność. Bo albo jest kiks językowy i powinno być: kto szelestu muślinów na ciele pożąda, albo należałoby dodać wirtualną interpunkcję i szukać sensu w składni zaproponowanej przez wiersz, tzn. założyć, że jest celowa, a nie omyłkowa. Ale wtedy chcąc odnaleźć sens, poruszam się w bardzo sztucznie stworzonym układzie. Sytuacja, w której wolno mi jako jedną z opcji w wypowiedzi wziąć pod uwagę błąd lub omyłkę języka - to słabość tekstu, a nie atut. Rozprasza. ----- Niejasność, zawiłość wiązań pomiędzy skojarzeniami - porażają. Być może autor zna uzasadnienie. Lub za uzasadnienie starcza mu autonomia wyboru poetyki. Ja w samym tekście nie znajduję wsparcia dla niej. Np. tu: kto szelest muślinów na ciele pożąda czy płacić cielcem, muzyką czy dworcem stanowić winien mogłabym spróbować tłumaczyć ten fragment na polski jak zdanie łacińskie, żeby ewentualnie dojść, w czym rzecz. Ech, itd. Nie mam dziś energii do przedzierania się przez aż tak szyfrowaną metaforykę. Poszłam. |
| 03-02-2008 09:13 .zgrizzly [Link do komentarza] |