| Menu |
|---|
| Aktualności |
| O co tutaj chodzi? |
| Teoria |
| Klasyka |
| Statystyki portalu |
| Konkursy literackie |
| Port Anonimów |
| Wiersze |
| Nie klikaj tu! |
| Autorzy |
| Forum dyskusyjne |
| Loguj |
| Załóż konto |
Do przeglądania polecamy:
| Wiersz z listy autora o pseudonimie borkos |
| << Poprzedni wiersz tego autora Następny wiersz tego autora >> |
| Pokaż wszystkie wiersze tego autora Dodaj do ulubionych |
|
|
| echolokacja |
| „Przestępstwa zaczynają się od słów; rewolucje od myśli”. Emil Zegadłowicz, Myśli. „I noszę na bogatej, grubej sukni przepaskę lamowaną srebrem. Przeczytasz na niej ten wiersz: »Kochaj mnie wiecznie; lecz nie gnęb się, jeśli zdradzać cię będę trzy razy dziennie«”. Pieśni Bilitis, Klejnoty (fragment). https://www.youtube.com/watch?v=O-2aDDwlpZk Podpowiedzcie, z jakiej ofiary porusza się jednocześnie Niebo i Ziemia, pulsujący związać koniec z końcem... nim samolubny gen spocznie na laurach Kallimacha — podziwiajac jak Ojczym Prometeusz podmienił nam Ojczyzny — w miłujących życie, tancerzy i sługi dostojności wdał się każdy. Prosto z gorącej wody dioklecjańskich łaźń; i na zawołanie wszystkich wejść w drogę rzymskich ścieżek uzbrojonych w cierpliwość, by nie prowadziły do drugiego końca jaskini; kanału, w który wpuścił nas człowiek… Czy Ty, Boże jeden z drugim, który nie mieścisz się w głowie, nie powiedziałeś jeszcze ostatniego słowa, To Echo pochodzi z nieziemskiej pozycji. Każde następne jest głośniejsze: Echo nr 1: „My chcemy stać się nieśmiertelni i później umrzeć” Echo nr 380: „Nie zmusicie nas, byśmy w was uwierzyli” Echo nr 391: „Lecz jeśli nadal Świat nasz wyda wam się ciasny” Echo nr 476: „[...] dopuściliśmy się najstraszniejszej dezercji” Echo nr 1475: „już cię nie poznaję, mimo że przybrałeś postać człowieka” Echo nr 1900: „Czego brakuje wam najbardziej w takim Świecie”? Na naszych ustach grom z jasnego nieba, jak pępek świata wyćwiczył się w puszczaniu oka śmierci; Każdy tylko nie chce od niej umierać. W nocy odbędzie się pokaz mojej stałości, na kaskadzie helleńskich raf jedną nogą znów jestem w Świecie, dziękczynny. Najwyżej podzielimy się; lecz nie jak srebrnikami. Jakbyście tu byli, kochając mnie wiecznie. |
| Opublikowany: 21-09-2018 08:50 przez: borkos |
| Dodaj komentarz |
Właściciele serwisu nie odpowiadają za treść umieszczanych utworów i komentarzy. Wszelkie uwagi prosimy kierować bezpośrednio do ich autorów. Wszystkie utwory i komentarze zamieszczone na stronie podlegają ochronie. Zabrania się ich kopiowania, przetwarzania lub rozpowszechniania bez zgody autorów.
| Komentarze (0) |
| Ten utwór nie posiada jeszcze żadnych komentarzy |